Şiirli Cumalar muhafazakâr bir toplum olmaya, yobazlığa, nefret diline, hurafelere, bilim düşmanlığına, Ortadoğu bataklığına gömülmeye karşı bir duruş ve direniştir.

Önce sadece bir sosyal medya selamından ibaretti; “hayırlı cumalar” yerine “şiirli cumalar” … Ardından her cuma günü bir şiir tanıttığım küçük sosyal medya mesajlarına dönüştü. 1-2 ay içinde her cuma günü bir şairi, yazılı kaynaklara dayanarak tanıtmaya başladım. Yıl 2013. 

ŞİİRLİ CUMALAR 10 yaşında.  

6 yıl boyunca yüzlerce şairi tanıttım, şiirlerinden tattırdım. Mübalağalı bir metaforla anlatmam gerekirse, İbn-i Haldun’un bir sözünü kullanacağım:

“Çalışırken kandilimde yanan yağ, içtiğim sudan fazladır.”

Sebebi, sebepleri uzun hikâye; sadece şu kadarını söyleyebilirim, 4 yıl önce Şiirli Cumalar’a ara vermemle, 2023 Mayıs ayında muhalefetin seçim yenilgisinin sebepleri çok benziyor; tükenmişlik, boş vermişlik, alışmışlık, usanmışlık, korkularımıza yenilmişlik; say say bitmiyor gibi.

“Nereden çıktı bu Şiirli Cumalar?” diye sual edenler için 2014 yılında kısa bir yazı yazmıştım, belki okumak istersiniz:

“Nereden çıktı bu Şiirli Cumalar?”

Toplumumuzun nefretle, şiddetle yoğrulduğu; bilimden, şiirden, güzel sanatlardan koptuğumuz, toplumbilimlerinin ışığının söndürüldüğü, tıp ve fen bilimlerinin aşağılandığı, siyaset kültürümüzün kerameti kendinden menkul köşe yazarları tarafından beslendiği, Profesör unvanlı malumatfuruşların köşe başlarını tuttuğu, haksızlıklara/zulme/şiddete baş kaldırmaya çalışanların kafasının koparıldığı yıllar geçirdik/geçiriyoruz. Hani Nazım’ın “Ateşi ve ihaneti gördük”^[i] dizesi gibiydi; “halkımızın dini değerleri ile alay ediliyor” çığlığı atan yobazların gürültüsü ve tehditleri çil yavrusu gibi dağıttı Şiirli Cuma takipçilerini. Yine de sayıları çok olmayan bir grup ŞİİRLİ CUMA izleyicisi arkadaşım ısrarla, inatla, keyifle, coşkuyla desteğini sürdürdü. Onlara daima minnettar ve müteşekkir olacağım.

10 yıl önce bir amacım vardı: Gün gelecek, Sovyetler Birliği’nde Andrey Voznesenski’nin şiirlerini dev stadyumlarda okuduğu gibi, yüzbinlerin doldurduğu alanlarda ŞİİRLİ CUMALAR kutlamaları yapacaktık, yapmalıydık. Çünkü:

“Yaşam bir bitki değilse aslında,

Neden dilimliyor, parçalıyor insanlar onu”^[ii]

Şu anda bu amacın çok ama çok uzağında olduğumuzu biliyorum. Çünkü, Ömer Hayyam’ın bin yıl önce söylediği yerdeyiz:

“Öldük, dünyayı şaşkın bırakıp gittik; 

Yüzlerce incimiz vardı delinmedik. 

Sersemliği yüzünden bilgisizlerin 

Renk renk düşünceler kaldı söylenmedik.”^[iii]

Özcesi şudur; 4 yıllık bir aradan sonra “ŞİİRLİ CUMALAR”ı yazmaya devam edeceğim. Yobazlığın karşısına dikilmiş, eşitsizlik ve hukuksuzluğa, sömürüye, nefret diline ve şiddete direnmiş, bilim düşmanlarına ağzının payının vermiş şairleri tanıtmayı sürdüreceğim. Aşık İbreti’yi okumadan, anlamadan olmuyor. Ne diyor İbreti:

“Dört kitabı torbaya koyup da astım 
Cennet hurisinden ilgimi kestim 
Muskacı hocaya sanmayın sustum 
Ağzının payını verdim de geldim”^[iv]

Tüm okuyanlara, okurlarıma Şiirli Cumalar diliyorum. 

KAYNAKLAR

---

^[i] Nazım Hikmet, Kuvayi Milliye, Yapı Kredi Yayınları, 2013. 

^[ii] Andrey Voznesenski, Oza, Ve yayınevi, 2017.

^[iii] Ömer Hayyam, Dörtlükler, İş Bankası Kültür Yayınları. 

^[iv] Alevi- Bektaşi Şiirleri Antolojisi, İsmail Özmen, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1998, Cilt 5.