Bu yazıyı 1 dakika 20 saniye içinde okuyabilirsiniz.

Bugün sizinle paylaşacağım fotoğraf bir diken, deve dikeni. Kısa bir süre önce köpeğim Hektor’la yaptığımız yürüyüşlerden birinde çektim.

Deve dikeni yerküremizde en çok sembol olmuş bitkilerden biridir, belki de ilk sıradadır. Hristiyan inancında kutsaldır, Anadolu’da Meryem Ana dikeni olarak da bilinir. İskoçya’nın sembollerindendir. Ana Britannica ansiklopedisinin logosudur. Tıpta uçsuz bucaksız bir kullanım alanı bulmuştur. Ama benim için bütün bunların ötesinde bir anlamı vardır deve dikeninin, benim dünyamda deve dikeni Panait Israti’dir, onun Baragan’ın Dikenleri kitabı ise köşe taşıdır, köşenin taşı!

Panait Israti’nin Kodin ve Arkadaş romanlarını lise yıllarında okudum, geriye kalan tüm kitaplarını tıp fakültesi yıllarında tamamlamıştım, bazılarını iki defa. İlerleyen yıllar içinde kimi kitaplarını yeniden ve yeniden okudum; en çok okuduklarımın başında Baragan’ın Dikenleri gelir.

2004 yılı sonrasında 12-13 yıl boyunca Ege Üniversitesi’nin Tıp ve Hemşirelik fakültelerinde dışarıdan ders ve konferanslar verdim. Tıp öğrencilerine “yerel yönetimlerin koruyucu sağlık hizmetlerindeki görevlerini”, hemşirelik öğrencilerine ise “ölüm” anlattım. Sanki bir şey beni dürtmüş gibi neredeyse tüm derslerde öğrencilere şu aynı soruyu sordum:

Panait Israti’nin kitaplarından birini okudunuz mu? Adını duydunuz mu?

Üzülerek söylemek zorundayım, kabaca bu soruyu sorduğum 4-5 bin genç arkadaşım içinde el kaldırıp “şu kitabını okudum” diyen çıkmadı. Herhangi bir tek kişinin “şu kitabını okudum” demesi bana yeterdi. Mutlaka gençler arasında okuyan az değildir ama bana Panait Israti okuyan bir teki bile rast gelmedi.

Yok, sormayacağım, ağzımın bunca yanmışlığı ile “Panait Israti okudunuz mu” diye sormayacağım. Ama vakit geç değil, piyasada kitaplarının hepsi var sanıyorum. Birinden başlayın, herhangi birinden, size iyi geleceğine eminim.