Değerli dostlar hepinize ŞİİRLİ CUMALAR diliyorum. Bu hafta için seçtiğim şair Sabri Altınel, 1925- 1985 yılları arasında yaşamıştır.

Sabri Altınel ilk ve ortaöğrenimini Balıkesir’de tamamladı. 1949’da İstanbul Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Doktora çalışmasına başladıysa da yarıda bırakarak askere gitti. Kısa bir süre gazeteci olarak çalıştıktan sonra öğretmenliği seçti. Saint-Joseph ve Saint-Benoit liselerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1959’da gittiği Fransa’da bir yıl kaldı.

Kalemi çok güçlü ama oldukça az tanınan, az okunan bir şairimiz Sabri Altınel. Genç sayılabilecek bir yaşta kaybettiğimiz şairin şiirle tanışıklığı ve yazması genç yaşlarda başlıyor. İlk şiirlerini Balıkesir’de çıkan “Kaynak” dergisinde 1943’te yayımladı. 1947-48 yıllarında ‘Sanat ve Edebiyat”, “Genç Nesil”, “Edebiyat Dünyası”, “Kaynak”, “Yeni Ufuklar” ve “Yücel” dergilerinde şiirleri çıktı. Bu şiirlerini 1955’te yayımlanan İnsanın Değeri adlı kitabında topladı. 1959’da Kıraçlar, 1982’de Zamanın Yüreği adlı kitapları yayınlandı.
Sabri Altınel’i belli bir şiir akımının sınırları içine yerleştirmek zordur. İlk şiirlerinde döneminin Garip ve Romantik şiir akımlarından uzak kalmaya çalıştı. Toplumcu şiire oldukça yakın duran çok sayıda şiiri olmakla beraber destansı yazım tarzı, halk dilini kıvrak kullanışı, güçlü imgeleri gündelik yaşama rahatça uyarlayabilmesi ile kendine özgü bir şair olmuştur Altınel.

Şair olmayı bakın nasıl anlatıyor bir yazısında.

“Doğrusu, şair bir şarkı tutturuveriyor. Öylece yaşarken kendiliğinden tutturuluvermiş, yakılıvermiş bir şarkı. Kişiliğini savunmak, deneyini saptamak için. Şiir bir hayat deneyidir, bir yaşama anlayışıdır elbet. Şair doğru gönlünce, doğru kafasınca yaşamasının şeklini anlatır, deneyini anlatır. İyi ve kötü şeyler, tartışmalar, değer yargısı, bu kadar günlük güneşlik, bu kadar yaşanılası dünyada. Bir şiirin hikâyesi şairinin hikâyesidir.”

Yaşama dair ne varsa Altınel’in şiirinde bulmak mümkündür. Doğa olayları, kentlerin insanı yabancılaştıran karmaşası, kır insanının acıları, barış ve özgürlük vardır şiirlerinde. Çarpıcı imgelerle örer şiirlerini.

“Ve sen kötü karanlık,
sessizlik çağının duruşmasına almıyor musun bizi
ve sen küfre eşit, suçlu karanlık?”

İnsanların eşit ve özgür yaşayacağı bir dünyayı seslendirir şiirleri.

“Yaşamı kazandık biz
İnsan gücün sevincinde kardeşçe tavrında eşitliğin
İnsan eşiğinde özgürlüğün ekmeğin umudun eşiğinde
İnsan kendi kendinin eşiğinde”
Bir ağıt havası vardır şiirlerinde, yaşama sevinciyle donatılmış bir ağıt-destandır şiirleri.
“Şafak söktü sökecek
Bir kıymık kopuyor ufuktan
Bizim olan bir dünyada
Duyan ve susan
Umudun ve sabrın vakti yok artık
Suyun ve ekmeğin vakti yok
Acının içinden geliyor sevinç
Ve gecenin içinden aydınlık”

Sabri Altınel’in bu hafta için seçtiğim şiirini beğeneceğinizi umuyorum.

“GÜNÜN ARDINDAKİ GİZ
Kulak ver kentin mor sesine
Makineler frezeler tornalar
Aşağıda kırılan yorgunluk
Pazara düşen ekmek
İnlemeler kopan kol sevginin
Öksüz sesi dönelim dönelim evlere
Yitirdim oğlumu diyor biri
Bacımı yitirdim bir güz soğuğunda
Beyaz ışıkta iyice öldüğünde ölüler
Başıboş günün aydınlığı şaşkın
Çıkmaz bir sokakta dönelim evlere
Rüzgârlı yalnızlığa kulak ver
Kimsesiz yollarda bitkin gecede
Zamana karşı toprağın üstünde
İnsanlar insanlar insanlar
Günün ardındaki giz ince bir ırmak gibi
Yüzler ne mutlu ne mutsuz
Belli değil düşledikleri
Sonsuz güz küllenmiş kor
Aşağılarda süren yaşam
İstasyonlarda sabah oluyor”

KAYNAK
1- Sabri Altınel, Seçme Şiirler, Derleyen Memet Fuat, Adam Yayınları, Ekim 1997.
Nereden çıktı bu ŞİİRLİ CUMALAR diyenler, okuyunuz lütfen:
https://doganalpblog.wordpress.com/2014/…/05/siirli-cumalar/

ŞİİRLİ CUMALAR, Ortadoğu bataklığına itilmeye, muhafazakâr bir toplum olmaya ve nefret diline karşı bir DURUŞdur.