Değerli dostlar hepinize ŞİİRLİ CUMALAR diliyorum. Bu hafta için seçtiğim şair Wilfred Owen, 1893- 1918 yılları arasında yaşamıştır.

Galler bölgesi yakınlarında Oswestry’de doğdu. Yerel bir teknik okulu bitirdikten sonra Londra Üniversitesi’ne başladıysa da parasızlık nedeniyle devam edemedi. Rahip olmaya karar verdi ama dine olan inancını yitirince kiliseden uzak durdu. Tanıştığı Fransız şairi Laurent Tailhade’ın önerisiyle şiire daha çok zaman ayırmaya karar verdi. Ancak Birinci Dünya Savaşı başlayınca askere alındı. 1917 yılında yaralandı ve askeri hastanede bir süre tedavi gördü. Bu hastanedeyken savaşa karşı şiirleriyle ün yapmış Siegfried Sassoon’la tanıştı ve onunla yakın bir dostluk kurdu. Bu dostluğun etkisi ve yaşadığı savaş atmosferinin katkısı ile savaşı yeren şiirler yazmaya başladı. İyileşince yeniden cepheye gönderilen Owen, 1918 yılında savaşta öldü. 25 yaşındaydı.

Wilfred Owen, ölüme gönderilen genç insanlara karşı olan aldırışsızlığı dramatik bir gerilimle, çarpıcı bir biçimde ifade eden şiirler yazmıştır. Çok kısa yaşamına rağmen İngiliz edebiyatının en başarılı savaş karşıtı şiir yazarı olarak kabul edilir.

Wilfred Owen’in SİLAHLAR VE ÇOCUK şiirini bu haftanın şiiri olarak seçtim. Beğeneceğinizi umuyorum.

“Çocuk bir de şu süngüyü denesin,
Çelik ne denli soğuk, kana susamışlığıyla
nasıl da keskin;
Delinin bakışları gibi kinle morarmış,
Ete duyduğu açlıkla nasıl incelmiş.
Bırak okşasın, gencecik yüreklere
Saplanmayı özleyen şu kör kurşunları,
Ya da şu sırıtan dişler gibi kovanları ver,
Acının ve ölümün keskinliğiyle keskin.
Çünkü onun dişleri bir elmayı ısırırken gülmeli.
Yumuşak parmaklarında pençeler gizli değil;
Tanrı demir ökçeler eklemeyecek topuklarına,
Ne de ağdan tuzaklar kıvırcık saçlarına.”
Çeviri: Cevat Çapan

KAYNAK
1- Cevat Çapan, Çağdaş İngiliz Şiiri Antolojisi, Adam Yayınları, 1985.
ŞİİRLİ CUMALAR, Ortadoğu bataklığına itilmeye, muhafazakâr bir toplum olmaya ve nefret diline karşı bir DURUŞdur.